Filosofie & Politiek: Hamer en Sikkel

Hey bloggers, welkom bij een nieuwe column van jullie eigen Riptide. Ik wist niet helemaal waar ik dit moest indelen bij politiek of filosofie. Maar als je het goed bekijkt begint politiek altijd met een filosofische gedachtegang. Fascisme begon bijvoorbeeld met de Sociaal Darwinistische dwaling en het CDA met de Christelijke leer. Ik wil het vandaag echter specifiek hebben over het Communisme.

Ik weet dat sommigen nu sceptische worden. De hamer en sikkel van weleer baad in het rood wat word geassocieerd met bloed. Toch is de principiële gedachtegang achter het communisme niet eens zo heel slecht. De leer draait erom dat iedereen even veel verdient ongeacht wat voor werk ze doen en zelfs of ze werken. Dit is natuurlijk een nobel streven en dit is dan ook niet zozeer de communistische filosofie maar eerder de Socialistische filosofie. Bij de inbedding van die filosofie in het communisme door Josef Stalin draaide het echter de mist in. De filosofie zegt dat iedereen gelijk is en dat de leiders dus ook gelijk zijn aan de rest van het volk. Vanaf het begin draaide het echter de soep in. Andere leiders werden niet getolereerd en het leiderschap kwam daarmee boven de rest van het volk te staan. De regering deelde alles uit aan het volk maar niet geheel eerlijk, en door de speciale status van de regering was de integriteit over de uitgaven op zijn zachtst onbetrouwbaar.

Toch zegt dit meer over de menselijke natuur dan over het communisme. Het filosofische idee achter het Socialisme is een relatief verheven idee wat net als het Sociaal Darwinisme zijn oorsprong vind in de 19^e eeuw en diens vooruitgang in het menselijk denken. Maar helaas denken de meeste mensen helemaal niet verlicht zelfs niet na alle wetenschappelijke en technologische doorbraken. De mens zelf is niet zozeer veranderd en diens instincten evenmin. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de gedachtegang zou worden aangegrepen voor misbruik. In principe kun je ook niet verwacht dat houthakkers en doctoren hetzelfde moeten verdienen en dat zelfs zwervers en nietsnutten geld krijgen voor hun niets doen en een inkomen hebben gelijkwaardig aan de houthakkers en doctoren.

Het hele systeem liep natuurlijk op til omdat doctoren weigerde te werken voor een mager loontje en veel mensen simpelweg niet bereid zijn om te werken voor een hongerloon. Gevolg was natuurlijk dat de communistische doctrine zowel meer geld moest betalen aan belangrijke posities als geld betalen aan mensen die niets doen. Dus de werkende klasse van lagere wal gaan niets doen en de hogere klasse kost meer geld dan berekend.

Het gevolg hiervan valt af te lezen uit de gebeurtenissen in de jaren 80. De kernramp in Tsjetsjenië en de val van de Berlijnse muur in 1989 vertelde het trieste verhaal van de gefaalde filosofische gedachtegang en markeerde gelijktijdig het einde van de sociale dictatuur begonnen door Stalin.

Nou is dat helaas niet helemaal waar. Poetin, het voormalige hoofd van de KGB is op zijn zachts gezegd goed bezig een stevige dictatuur te vestigen. Het arme volk is ontevreden, moet niets hebben van buitenlanders en mist de tijd dat ze voor weinig werk toch aardig betaald kregen. Met de blauwe dreiging van de EU aan de westerse grens, de Groeiende rode macht van China en de Tsjetsjeense dreiging aan de Oostzijde van Rusland lijkt het erop dat Poetin voorlopig nog in het zadel blijft.

Ironisch genoeg is in bepaalde kringen de hamer en sikkel een symbool geworden van vrijheid en verzet tegen de openbare orde. Dit is natuurlijk vanuit democratisch punt gezien relatief vreemd omdat daarmee een rigide systeem word gebruikt om vrijheid te verkondigen. Deze actie komt voor van de koude oorlog in welke de Amerikaanse en westerse regeringen verkondigde dat de CCCP de belichaming was van het kwaad. In een tijd dat de regeringen in het westen in opspraak raakt met regelmaat grijpen liberalen de oude hamer en sikkel van een gefaald project aan als symbool van vrijheid. Wellicht dat men nu al de ware aard van de hamer en sikkel is vergeten, of wellicht leeft men met de ideologische gedachte dat de angst van het verleden nog steeds kan worden aangegrepen om zich te verzetten tegen regeringen die reeds verder zijn gegaan in het politieke proces.

Hoewel ik de hamer en sikkel een mooi symbool vind voor de gebeurtenissen van de vorige eeuw denk ik dat men ze hooguit als vorm van revolutie kan zien. Zoals ik altijd graag zeg over revoluties: “Shut the fuck up and become a catalyst for a change!”