Politiek: Met vallen en opstaan

Het laatste kabinet van Dhr. Balkenende is wederom gevallen. Ligt dit aan Balkenende, ik denk een beetje wel en een beetje niet. Ik denk dat als ik de situatie analyseer het allemaal erg pijnlijk was. Er heerste een zeer sterke sympathie tegen de inzet van Nederlandse troepen door aan het licht gekomen schandalen en het verlies van Nederlandse soldaten. Toen de NATO per brief aan Nederland vroeg om tegen de afspraak in de duur van Nederlandse troepen in Afghanistan te verlengen sloeg de vlam in de pan.

Wouter Bos voelde waarschijnlijk aan dat het Nederlandse volk een dergelijke goedkeuring van verlening niet zou bevallen en het kabinet hierop sterk zou beoordelen. Balkenende echter zag het wat bredere beeld, een goed voetje bij de NATO en de mensen in Afghanistan. Persoonlijk gesproken weet ik niet wie ik het meeste gelijk moet geven. Ik vind dat wij als Nederland al behoorlijk veel internationaal hebben gedaan. Ik gun het de mensen in Afghanistan wel hoor, maar er is een dunne lijn tussen misbruik door de NATO en steun verlenen voor de NATO.

Het conflict was hoe dan ook voldoende om het laatste Balkenende kabinet te laten vallen. Ik vermoed dat Balkenende niet de nieuwe premier wordt en wellicht is dat maar goed ook. Ik had altijd het idee dat de kabinetten van Balkenende wel politieke stabiliteit boden ondanks dat ze vielen maar dat dit ten koste ging van de vrijheden van het volk. Mijn inzicht was dat Stabiliteit en welvaart onder het regiem van Balkenende ten koste ging van persoonlijke vrijheid. Dat het inleveren van persoonlijke vrijheid werd afgekocht met luxe. Maar luxe is geen vervanging voor vrijheid. Ondanks dat ik deze manier van handelen afkeurde en nog steeds afkeur koos ik destijds voor stabiliteit, simpelweg omdat Nederland het na de paarse puinhopen de LPF nodig had.

Ik geloof nog steeds dat Nederland politieke stabiliteit nodig heeft. Vooral nu, met de economische crisis en de opkomst van verschillende politiek twijfelachtig gebeurtenissen. Die crisis komen we met wat concentratie wel te boven, ik beschouw de crisis als hinderlijk maar geen echt serieus probleem. Ik vertrouw op de economie, zelfs na het menselijke gedrag wat diezelfde economie onbetrouwbaar maakte.
Waar ik mij echter enorm aan hekel zijn de onzinpartijen van tegenwoordig. Bijvoorbeeld de partij van de dieren die schijnbaar zelf niet eens goed weet hoe dieren dan wel dienen te worden behandeld. De PVV van Wilders die feitelijk geen echt goede agenda heeft en buiten Wilders geen echt goede politiekers heeft. Beelden van de LPF komen in mij op, hoe de LPF uit elkaar viel kort na de dood van Pim Fortuyn omdat de mensen achter Fortuyn niet goed genoeg waren voor een levensvatbare partij. Met de recente uitval van twee mensen uit de lijst van de PVV krijg ik sterk de neiging om hetzelfde te zeggen van Wilders zijn achterban. Daarnaast stem ik liever niet op mensen wier doortraptheid de mijne evenaart en wel met goede reden.
TROTS, het voormalige ToN van Rita Verdonk lijkt te zijn getorpedeerd nog voordat de verkiezingen daadwerkelijk beginnen. Dit komt voornamelijk door het gestuntel van Verdonk zelf en ik heb het idee dat Rita eigenlijk alleen maar doorzet omdat ze geen verlies kan accepteren of omdat de mensen die voor de financiële input zorgde het verlangen. Jammer, ik zag Rita wel als een kanshebster maar nu zie ik het meer als een hondje wat nog 3000 km moet zwemmen voordat het de kust bereikt.
Zelfs de aankomende piratenpartij, een partij met als belangrijkste speerpunt het aanpakken van het auteursrecht vind ik geen goede partij. Ik ben in principe helemaal voor het standpunt. Ik zie het liefste Brein, Big en de BSA worden opgehangen aan de hoogste galg. Ik weet zeker dat het hoofd van Brein software en muziek op zijn computer heeft staan die dezelfde organisatie als ‘illegaal’ aan merkt. Hypocriet gezeik voor platenbazen ten koste van consument met geen geld naar de daadwerkelijke artiesten. Niemand buiten Brein, de platenbazen en misschien de staat heeft er voordeel bij. Echter, de piratenpartij is een party zonder goede zaken buiten copyright zaken. Ik denk dat er zeker een soort actiegroep moet komen maar geen politieke partij.

HO! STOP!

We komen op een belangrijk punt; NEEN! Sterker nog, HET PUNT! Want waarom zijn er politieke partijen zoals de partij van de dieren en de piratenpartij. Waarom is er onvrede over het kabinet en waarom valt het kabinet Balkenende alweer?

De hele politieke toestand wordt veroorzaakt door een gebrek aan communicatie. Politiek Den Haag loopt aan tegen een fenomeen wat ‘de onzichtbare muur’ kan worden genoemd. Ik heb hier een hypothese over, waarvan ik geen enkel idee heb of deze klopt maar ik wil hem toch lanceren.

Het begint eigenlijk aan met de protesten van de jaren zeventig en tachtig. Op een gegeven moment ontstond er een systeem waarin er protesten werden gevoerd, de overheid ingaf en vervolgens via verschillende kleine wetten alsnog drie jaar later dezelfde wet onder een andere regering er doorheen speelde. Uiteindelijk gaf de regering niet meer echt om de protesten en we zien de regering op huidige protesten bijna niet meer reageren. Feitelijk gesproken leeft politiek Den Haag in een eigen wereld, ze luisteren gewoon niet meer na het volk en in plaats daarvan voeren ze politiek beleid waarin de economie gezond moet blijven en vertrouwen ze erop dat de vruchten van een gezonde economie het volk tevreden stellen. Dit werkte gedurende de hoogtijdagen van de jaren negentig zeer goed. Maar luxe koopt zoals gezegd geen vrijheid af, het vertraagt alleen de werkelijkheid. Luxe doet afleiden maar niet vergeten.

Met de aanslagen van 11 september 2001, de economische crisis veroorzaakt door een overenthousiaste Bush en hebberige zakenmensen is de realiteit hard ingeslagen in zowel de wereld van de burger als de wereld van de Haagse politieke mens. Den Haag doet alles eraan om de financiën rond te krijgen, het economische wiel te laten draaien. Maar in magere tijden willen mensen meer dan geld en luxe, ze willen gerechtigheid. We hebben het dan niet over pure gerechtigheid, maar eerder voldoening in hun woord. De burger wil dat de regering opkijkt en begrip toont voor hun mening, luistert en ingrijpt al is het maar een symbolische ingreep of een ingreep die geen invloed heeft op de economie. De bevolking wil, heel simpel, een dialoog met politiek Den Haag en dat wordt niet gedaan.; de bevolking wordt niet gehoord, groeperingen worden niet gehoord, de stem van het volk wordt niet gehoord. En als ik eerlijk ben wind ik mij een klein beetje op als ik dat zeg. Het gevolg zijn politieke partijen gesticht door mensen die niet worden gehoord. Partijen zoals de PvdD en de piratenpartij. Het gevolg zijn partijen die inspelen op het gebrek van huidig Den Haag, partijen zoals de PVV. Den Haag luistert niet, ze zitten vast in politieke correctheid en de illusie dat het volk tevreden is als ze luxe wordt gevoerd. Nu ben ik niet zo naïef om te denken dat luxe de as van het kwaad is; ik heb graag luxe en vind het fijn als ik dit kan betalen maar het moet niet ten koste gaan van het actie en reactie proces tussen burger en politiek. Naar mijns inzien is er te weinig respons, wat voor nut heeft vrijheid van meningsuiting als niemand naar die mening luistert. Wat ik daarmee wil zeggen is niet dat Den Haag onmiddellijk moet handelen naar al het geklaag en gepraat van de burger, maar ze moeten tenminste moeite doen om te luisteren en niet alleen tijdens de verkiezingen, maar ook erna. Het lijkt erop dat de oude garde te zeer is geroest in hun eigen wereld en in mijn ogen is de nieuwe lichting niet de moeite waard.

Ik vermoed dat ik nog een zware dobber krijg als burger met kiezen. Het zal de minst kwade worden, maar zeker niet de beste want geen van de partijen verdient dat label.